Friday 31 October 2014

Simple words that warm my heart.

'Cikgu, cikgu bolehkah cikgu datang rumah saya  pada hari deepavali' Student X asked

'Terima kasih , X  tapi cikgu tak ada di sini pada hari Deepavali. ' I said

'Cikgu boleh datang pada hari lain, Khamis Jumaat pun boleh'

'Ok, tapi cikgu hanya akan balik sini hari Ahad!'

Kalau macam tu, Cikgu datang Ahad . Nanti saya bagi cikgu nombor Bapa saya.
Cikgu, alamat rumah saya tulis dan bagi cikgu esok .

The next day, she put a piece of paper with her address on my table .
I met her again in corridor and she said

"Cikgu, cikgu mesti datang rumah saya, bila bila masa ,pagi ,petang pun boleh. Cikgu call bapa saya bagi tau masa .
'Cikgu mesti datang !' Student X said with excited voice.

That was my Friday conversation with her before the kick start of the long Deepavali holiday.

On that Sunday , my colleague and i visited the girl and her family. It is really a wonderful experience. The parents are so friendly and i have a good conversation with the parents about their kids and get to know more about their background.


What warm my heart was when the girl said

'Cikgu , saya suka sejarah , sebab  kelas sejarah seronok. Cikgu, hari itu saya pergi Port Dickson dan pergi museum. Saya nampak  mata wang yang berbentuk haiwan yang cikgu pernah ajar dan tunjuk gambar di kelas.'

Just a simple and casual words but my heart feel so warm when she said that because all this while i feel like a fail history teacher because i keep try and error,feel like not teaching history properly.
Anyway, i really glad that she can connect what she learnt in the class with the life and what she see.
I don't know how other students think , i know there is so much room for improvement in my teaching.

Teaching at the same time gave me opportunity to learn a lot. I learnt so much from people around me  and students. Teaching is not only pedagogy, it involves so much emotions, love, firm , patience ,  relationship building and understanding others, consistency and even playing psychology tricks.......!  So much and it is one of the lively job.



The simple words from the girl really motivate me a lot to continue stay in this path as a teacher.

Monday 27 October 2014

多巴湖 (Lake Toba),一趟身与心充电之旅

两个星期前,一个临时的决定,决定和雯趁屠妖节假期往多巴湖度假。 就这样匆匆订了机票,开始上网找资料,做功课!
决定往多巴湖,主要原因是被其美景和那份宁静所吸引。 


在繁忙城市里生活,每天的话题,生活都被工作所包围,加上情感上小小的挫折,就想离开一下去让自己的心平静和轻松下。也许短暂逃避只是一个借口,纯粹是爱旅游的细胞发作了!

吉隆坡飞棉兰大概只有四十五分钟。一到达Kuala Namu 机场,我们就直接搭Damri机场巴士往Amplast bus terminal再转巴士到Parapat. 从Amplast 到Parapat 车程大概是五小时。由于这是公共巴士,所以沿途都会停下来载客人。

                                      巴士司机可怕的超车技术让我捏了一把冷汗。

   
大概两点左右我们就抵j达Parapat , 吃了午餐便往Tiga Raja 码头乘船到 Pulau Samosir.  


船程大概四十分钟才到我们住的地方-Romlan Guesthouse. 沿途,船会在不同的地方和旅店让游客下船。


湖水四面环山,气候凉爽,阵阵湖风吹来,近七八个小时的疲惫,顿时消失了。 眼前的美景让我精神振奋!由于不是旅游旺季,所有游客非常少,街上空寥寥,镇上非常安静, 这是淡季旅游的好处,难得的平静。


从房间露台望出来所看到的湖景。中午坐在露台看看书或欣赏湖景,听听水声和吹着风,无法言喻的享受!

这次有缘遇到了一班单车爱好者,很佩服他们能集合一般志同道合的朋友,到如此景色优美的地方骑单车。简单的聊天,吃顿饭,就这样认识了新朋友。


                                     遇到了一班单车爱好友,千里迢迢带着单车从巴生谷到多巴湖!


这旅途里最大的收获是遇到了不同的人, 分享了大家不同的生活,和对背包游的那一份热爱!


一位热爱背包游的大叔, 到过了无数的国家。他很详细的把旅游经验记录在这笔记本内。一年一本!非常佩服他的勇气和谢谢他请我们吃他所煮的港式三菜一汤晚餐!

途中遇到放学走路回家的小孩,很开心和他们聊天

                                       

小红机车带我们逛小岛,不太会骑机车的我还是敢敢的试一试! 有些路段状况真的很差,不太好骑机车!

沿途的景色怡人!还有许多很特别的Batak式房屋。 
     从另一个角度看湖景,又是另一番感觉!

对岸的房屋,靠山面湖!形成一幅让人陶醉的画面。
        

地点:Stone Chair ,Ambarita 


往我们最爱的市集逛,这里游客少之又少,大部分是当地人前来采购。这里的东西价格蛮便宜的。


沿途绿油油的稻田,看了心广神怡。阿姨们弯腰忙着插秧,简简单单的生活。日出而做,日落而息来形容岛上的生活节奏再贴切不过了。


职业病发作,路过学校,我俩决定停下来,到学校里去看看,很开心能当地的老师聊天。


早上一杯暖暖的茶配上怡人的景色,
希望时间就停在这一刻。


好的旅伴可遇不可求,很幸运我找到一个可以那么随性,那么愿意和我一起吃苦的旅伴!
期待下一趟的背包游!


资料分享:                                                            
交通: 
从机场出口转右,便可以看到往 Amplast  的巴士。每人10000印尼币到Amplast巴士站,可以买票到Parapat(每人32000印尼币)。到达Parapat后,记得在Tiga Raja 下车,然后搭船到Samosir Island. (船费,每人10000印尼币)

住宿:        
如果便宜可以找到七或者是八万印尼币一晚的房间 。可以选择传统Batak 式房间。
到了岛上再找房间也可以因为当地有许多旅馆 。
我们住的是十万一 印尼币的房间,很美的湖景,很宁静的环境。  

推荐,Romlan Guesthouse  

在岛上可以骑单车或是机车(租机车不需要驾驶证件),机车大概是八到九万印尼币!

食物: 大力推荐的烤鱼,便宜又好吃!                                                                  


Sunday 26 October 2014

时间放慢了脚步

听着多巴湖水一波接一波的往堤岸拍打形成的声音,风徐徐吹来的凉爽.;坐在露台里看着湖,听着风和水合奏的交响曲。这一刻,是无法言喻的一种享受!午后,坐在露台,看着湖,吹着风,听着水声!烦恼都一一的随风吹走了。

在踏入夏梦诗岛的那一刻,仿佛到了一种世外桃源的感觉。 没有游客的喧闹,没有华丽的设施,一切那么的淳朴,那么的简单。时间彷佛在这里放缓了步伐。外面的世界离这里好像好遥远!

一趟身与心充电之旅程。